De Ierse theoloog en dichter Ó Tuama verwijst in de titel van zijn boek dat In the Shelter heet.
Naar een Iers gezegde dat mij keer op keer raakt:
It is in the shelter of the people that we live.
It is in the shelter of the people that we live.
Het is in de beschutting van de mensen dat wij wonen.
De ondertitel van zijn boek In the Shelter is finding a home in the world.
Thuiskomen in de wereld.
Daar zit precies denk ik de fundamentele existentiële uitdaging waar wij als mens voor staan.
Beschutting en geborgenheid vinden in een wereld op drift. Een veranderlijke, complexe wereld waarin oude zekerheden niet meer opgaan en de toekomst ongewis is. Waarin we door het hier en nu moeten navigeren en tegelijkertijd voorop moeten lopen richting de toekomst.
Een enorme uitdaging. Enerzijds spannend en beloftevol en tegelijk een te groot gewicht voor ons smalle schouders alleen.
Stel je voor: we zijn elkaars beschutting. It is in the shelter of the people that we live.
Dan is het voor leiders de uitdaging om vertrouwen en geborgenheid te bieden aan anderen. Maar dat kan alleen als je zelf geborgenheid - een thuis in deze wereld hebt gevonden.
En dát heeft te maken met geloven en vertrouwen. Hoe doe je dat? Als mens? Geloven. Geloven in het Goede.
We moeten soms die stap opnieuw maken en zelfs blijven oefenen, dwars door onze eigen twijfels cynisme, angsten en machteloosheid heen - durven geloven in het Goede. Terwijl we niet weten hoe dat Goede eruit zal zien – maar wél dat het Goede te maken heeft met het goede leven voor ál wat leeft.
Die beweging richting het Goede heeft mensenhanden nodig. Mensenharten. Mensendurf. Mensentrouw en - commitment. Soms tegen het tij in.
En ook mensenvertrouwen, hoe moeilijk dat soms ook is. We hebben nu eenmaal te maken met een wereld waarin we eerder op angst en wantrouwen worden aangesproken dan op onze openheid en hoop. Waarin we eerder worden verleid om voor korte termijn comfort te kiezen dan ons te richten op wat duurzaam is en toekomst brengt.
Thought Leader Simon Sinek zegt over faith: Faith is knowing that you’re on a team even if you don’t know who the players are yet. Faith is knowing that you’re on a team even if you don’t know who the players are yet.
Geloven is weten dat je onderdeel bent van een team ook als je je medespelers nog niet kent.
Dat betekent dus dat - als je gelooft in het goede - dat er allang is - en mee durft te bewegen - dat je je medespelers vanzelf tegen zal komen. Als je zelf een stap zet richting de toekomst en in beweging komt - dan kom je vanzelf goeds tegen. Kom in beweging en je wordt bewogen. Hóe, dat weet je nog niet, maar dát zul je dan wel zien. Hoe meer geloof je belichaamt, hoe groter je geloof zal groeien. Eerst geloven en dán zien.
Geloven in het goede betekent ook vertrouwen. Vertrouwen op wie je ál bent. Vertrouwen op wie je worden kan, steeds opnieuw.
Vertrouwen dat het uitmaakt wat je doet, wat je laat.
Dat je niet een druppel op een gloeiende plaat bent, nee eerder een druppel die de emmer doet overlopen (we hebben hoopvolle metaforen nodig, nietwaar?! Zo leerde ik van een collega*). En dat je een ander precies dat vertrouwen doorgeeft.
Mij dunkt dat dát is wat de toekomst van ons vraagt.
Dat we betrouwbare ruimte meebrengen en doorgeven. En ook: dat we ons beschikbaar maken. Dat we onszelf mogelijk maken. Dat we anderen mogelijk maken.
Ó Tuama die in zijn boektitel verwijst naar het Ierse gezegde:
‘It is in the shelter of the people that we live’
schrijft verderop in het boek:
I used to need to know the ending of every story, these days I only need a beginning to get me started.
Vroeger wilde ik van ieder verhaal de afloop kennen, vandaag de dag heb ik slechts een beginnetje nodig.
Wat mij betreft een urgent tegengif tegen alles waarvan we dachten dat het maakbaar was, waarin we dachten dat we altijd grip hadden - en dat bijna altijd gevoed werd door angst.
We weten niet wat de toekomst ons brengen zal en juist dat besef, die diepere aanvaarding maakt ons ontvankelijk, van elkaar afhankelijk en creatief.
Vroeger wilde ik van ieder verhaal de afloop kennen, vandaag de dag heb ik slechts een beginnetje nodig.
Laat ons vertrouwen en in elkaars beschutting wonen.
En in de kerk zouden we dan zeggen:
Amen
*Alain Verheij
