Wat als onze manier van werken bijdraagt aan een toekomstbestendige en veerkrachtige economie?

‘Ik werk al meer dan twintig jaar met en aan het repareren van elektronica,’ vertelt Alen Shirinian. ‘Ik heb vroeger een opleiding elektrotechniek gevolgd en sinds 18 jaar werk ik bij Stichting De Kringloper, op de afdeling witgoed. Veel spullen die hier komen zijn niet eens echt stuk. Mensen willen te snel nieuwe dingen, terwijl bijna alles te repareren is. Hier hebben we de vaardigheden en de tijd om deze apparaten te repareren. Zelfs zo goed, dat ze weer aan bepaalde eisen voldoen. Onze wasmachines krijgen bijvoorbeeld van Bosch een nieuwe garantieperiode.’ 

Robbert van Walsum: ‘Stichting De Kringloper is 40 jaar geleden begonnen met mensen die etensresten gingen inzamelen om aan boeren te geven, om zo verspilling tegen te gaan. Later zijn daar de goederen bijgekomen. Na 40 jaar is de stichting gegroeid naar 10 locaties, met 300 mensen en een breed netwerk van allerlei sociale instanties, commerciële bedrijven zoals de Bosch Siemens-groep, en meubelbedrijven. Inmiddels hebben we 4 winkels, waar we de spullen verkopen. Stichting De Kringloper is een plek waar hergebruik en repareren samenkomt met werkgelegenheid en participatie. Samen met onze sociale partners doen we goed voor mens én milieu. En dat is wat mij betreft echt nodig om werkgever van de toekomst te zijn.’ 

Eva Helmond: ‘Om als organisatie en als werkende toekomstbestendig te blijven, is het nodig adaptief te zijn naar de omgeving. Bijvoorbeeld in relatie tot wetgeving, beleid, stijgende kosten van grondstoffen en energie, en veranderende sectoren, banen en vaardigheden. Organisaties zoals Stichting De Kringloper zien wij echt als werkgevers van de toekomst, als versnellers in plaats van obstakels van toekomstbestendige ambities. Deze organisaties dragen elke dag bij aan de belangrijke grondstoffentransitie én stimuleren diens werkenden zich te ontwikkelen. Daarmee hebben ze een voorbeeldfunctie voor werkgevers en beleidsmakers in andere regio’s, want er is nog veel te leren van hun kansen en uitdagingen op het gebied van werkgeverschap. De overheid zet deze werkgevers gelukkig ook steeds meer op de kaart in tal van regio’s. Ze geeft daarmee een signaal af: werk is duurzaam wanneer het meervoudige waarde creëert. De sociale werkcultuur is bijvoorbeeld een belangrijke kwaliteit van organisaties als deze, net als duurzaam en toekomstbestendig werk, met ruimte voor plezier en kwaliteit. Zo zijn zij koplopers in de veranderende markt.’ 

Alen Shirinian: ‘Ik ben hier altijd nieuwe dingen aan het leren, elke dag. Anders is het ook niet mogelijk om aan de apparaten te werken. Apparaten veranderen en vernieuwen. Het is dus belangrijk om steeds bij te leren. Er zijn nu bijvoorbeeld nieuwe modellen wasmachines met wifi, monteurs moeten nog leren om dat te repareren. En we begeleiden ook stagiaires naar het behalen van een diploma. Zij gaan dan weer ergens anders werken, en zo versterken organisaties elkaar.’ 

Robbert van Walsum: ‘Het is voor ons heel belangrijk om samen te werken, met elkaar en met de regio. Er is veel overlap met andere organisaties, waar je deze samenwerking goed kan opzoeken. Naast onze re-integratie-activiteiten, waarbij we bijvoorbeeld samenwerken met zorgpartners of taalcursussen Nederlands aanbieden, zijn we ook een transportbedrijf, een productiebedrijf én een retailbedrijf. Iedere dimensie biedt kansen voor samenwerking. Het samenwerken met allerlei partijen en alle smaken mensen zorgt voor een hele fijne werkomgeving. Iedereen hier doet mee en kan werken naar eigen vermogen. De organisatie biedt een informele omgeving, waar mensen iets kunnen bijdragen en ook hun eigen vaardigheden continu kunnen blijven verbeteren.’

Eva Helmond: ‘Binnen het programma Duurzaam Werk van de foundation maken we projecten mogelijk waarin we ecosystemen en partijen blijvend (duurzaam) werk laten aanbieden. We zien dat deze werkgevers hoogwaardig werk kunnen aanbieden, en naast het aanspreken van onbenut potentieel in de regio ook banenmotors voor werkenden zonder afstand tot de arbeidsmarkt zijn. We hopen zo regio’s beter in staat stellen om vanuit een duurzame visie de benodigde werk naar werk-infrastructuren te bouwen. De impact hiervan zien we al op micro- en macroniveau. Concreet in de beweging van grote organisaties zoals Ikea en Marktplaats, en regionaal in regio's zoals Zwolle, Utrecht en Rotterdam in de vorm van stevige multistakeholder samenwerkingen die werk-naar-werk infrastructuren opzetten. Op die manier dragen we bij aan de opkomst van een grondstoffensector met beleidsmakers en werkgevers die zich trots voelen, net als hun werkenden. Dit gunnen we hen, dat bij het naar huis gaan in de avond er de ervaring is dat je werk van die dag wéér heeft bijgedragen aan de belangrijkste transities van vandaag. Dit is duurzaam in de kern, dus op naar de banen van de toekomst, hier en nu.’ 

Alen Shirinian: ‘Ik ben er trots op dat mijn vaardigheden nog steeds groeien en dat ik daardoor dingen kan repareren waarvan mensen denken dat het echt stuk is. Per apparaat is het repareren natuurlijk heel verschillend, maar je moet gewoon blijven leren, elke dag. Alle apparaten zijn te redden.’